Karmir kakachner

Գնացին տղերքը ու կորան հեռվում,
Ռումբերի պայթյունը սարերն է շարժում,
Կարմիր կակաչները ներկել են դաշտերը`
Ասես լեռներից մեր արյուն է հոսում…

Հեռացան տղերքը, կորան մշուշում,
Ետ գալու ճամփան էլ ոչ ոք չի հիշում,
Իսկ ձեր եղբայրները,մայրերն ու քույրերը,
Ձեր սիրելիները ձեզ են դեռ սպասում…

Իսկ դու շորորվում ես, հովի հետ ճկվում,
Ուր է քո գարունն ինչու՞ է ուշանում,
Դու իմ խնձորենի, իմ քույրիկ նազենի
Սիրածդ գարունը ու՞ր է չի գալի…

Դու ասես հարբել ես տաք գարնան ծոցում,
Հովի հետ նազում ես, հովի հետ խոսում
Ծաղկած խնձորենի իմ քույրիկ նազենի
Փեսացուդ գարունը քեզ մոտ է գալի…