Нікіта Пундзіс сл. М. Грабянька, муз. Н. Пундзіса

Мой родны кут, мой родны кут
Сустрэў мяне на бальшаку,
О, як даўно не быў я тут…
Таму прабач ты земляку.

Застаўся толькі адзін куст.
Ён пакланіўся мне здалёк.
А пустазелля гучны хруст
Не даў зрабіць наступны крок.       
Пр. (2р)
А што было - усё прайшло,
Быццам нейкі гук чароўны
І толькі памяці вясло
Дапамагае плыйсці чоўну.       
               
Шукаю першыя сляды,
Што зрабіў непадалёку.
І не бывае горш бяды,
Калі няма вады ў спёку.

Я папрашу яе ў неба,
Каб з галавою акунуцца,
Бо ёсць душэўная патрэба 
Да каранёў сваіх вярнуцца.
  Пр            
Мой мілы кут, мой мілы кут,
Стаю самотны на мяжы...
І хоць даўно не быў я тут –
Ты родны мой, а не чужы.