Z wysokiego pola, z rajskiego podwórza

Z wysokiego pola, z rajskiego podwórza
Zakochał się Jasio w Maniusi jak róża.

Gdy się Mani matka o tym dowiedziała,
Poszła do murarzy, murować kazała.

Murarze, murarze, prośbę do was wnoszę:
Wymurujcie wy mi, o co ja was proszę.

Murarze, murarze prośbę wysłuchali,
Nadobnej Maniusi więzień zbudowali.

gdy usłyszała pierwszy dzwonek z wieży -
- Puśćcie mnie matusiu, Jasio chory leży!

gdy usłyszała drugi dzwonek z wieży -
- Puśćcie mnie matusiu, Jasio w trumnie leży!

gdy usłyszała trzeci dzwonek z wieży -
- Puśćcie mnie matusiu, Jasio w grobie leży!

Ta niedobra matka puścić ją nie chciała,
Maniusia w więzieniu trzy razy zemdlała.

Jasia pochowali na środku cmentarza,
Maniusię jego zaraz koło niego.

Na Jasiowym grobie wyrosła lelija,
Na Maniusi grobie śliczna konwalija.

Gdy się Mani matka o tym dowiedziała,
Wzięła ostry sierpek, kwiaty pościnała.

gdy je ścinała krew się strugą lała -
Jakie serce miała, że nie zapłakała!