Haka kleifir berja ok brjóta við enda langrar ferðar sinnar

Sævar bein. Ránheimr! Þú
endalausa djúp, skapað í eilífðinni. Vægðarlaust gleyptir þú svo marga og ert enn ekki mett. Hví átt
þú samt enn svo mikið líf? Við siglum á taugar vegi ok hans svala brim kælir þennan langa
sumardag sem stefnir í hásumar ársins. Endalausar †ldr flæða áfram, enn kaldar. Við opnum netin
ok horfum upp í skýja skríns skj†dung. Hverju lofar heims skáli, hvert munu þau fara? Láðs lýr
festir sig enn einu sinni í netin ok skapar med dauða sínum líf okkart. Kokhljóð heyrast er
sjávardýrið þakið [bad word] berst um í litlum knerri, nálægt endalokum. Éla ranns rít skín ok Alfaðir
gaf okkr góðan feng. Hlés dætr gefast upp gegn varrláð várri og við várar okkar veg í gegnum
víðáttana. Ægir var okkr hliðhollr. J†rmungandr var rólegr.