Margt breytist fyrir orð völvanna

dyggr dó af und eggjar - oddstefnum meir svefnar, síz
hræstorðar harðan hj†rs gerðu styr b†rvar ótt, ðeirs Áleif létu allsaklausan falla. Ákkat hægt af
hægu - hljóð veiti mér sveitir! - enn í elli minni ívegsstafi segja, síz vel hressan vissak vápna Nj†rð
at j†rðu: minn es sonr at s†nnu, snjállr aflstuðill, fallinn. Efna hygg, þats Yggjar ek hef heitit m feita. Sundlíri flýgr sára svangr fyr eyrar tanga. Veitk, at vér munum hljóta - vel 's fallit þat - allir, -
hljómr's af hj†rva glaumi- Hallgrímr, farar tíma. Mótreyni klaufk mána malma braks í jaxla, segg
létk alms í augu eitt h†gg staðar leita. Sákat hitt, at hrykki hringmerkðr fetilstingi: hné gunnlogi,
Gunnar gjallharðan sák falla. Vér h†fum felda fjóra - feng telk í því drengjum - brátt, þeirs blóðgan
létu Bjargeyjar son deyja. Einn ar [bad word] m†nnum - Eir vas sollin geira: Þjónn vas hæfðr með hlunni
- Hallgrímr kveðr nú fallinn. Brátt gekk sonr, þás sótti Sunnar bliks [bad word]  - hvatr frák at brá
bitum blóðísi - Geirdísar. Enn réð Eyjolfr minnask eggleiks við kyn seggja, geira Baldr, at gjalda
gunnbliks [bad word]  Heldr h†fum heiptir goldit, Hallgrímr, saman allir - vígs [bad word] þess þeygi
- Þjóðreks sonum stórar. Urðu æski-Nirðir addregns of s†k vegnir; †r þjóða veitk eyði inngjarna
Þórbjarnar. Nú's jafn†ndum fram ganga, varra elds þeirs vilja viggs temjanda fremja. Vesa kveða -
h†gg enn h†ggvin hj†rs saklaussa b†rva Ísfirðingum urðu eirlaust - farit trausti. Hlógu herðidraugar
hvinnendr of sók minni fróns, þás frænda mínum fellidómr réð bella. Nú tér - vegnir [bad word] víg-
Nj†rðungar h†rðu - hafs í hverju bjargi hóts annan veg þjóta! Hallgrímr, skulum heiman - hlítik
vætki líta uggi mestu ok ógnir íðvargs - ór stað bíða, enn víg þaus vér vgum - vildak aldri glalda
geira gæti [bad word] - g†rv†ll í strá falla. Varðat viggja Nj†rðum, Valbrands sionum, handan - þess
minnumk nú - Þvinnils þvengr vanbundinn lengi, þás, skerfoldar, skyldi - skjalda hlums á sumri
garðr svall - g†fug sólar gefn, míns sonar hefna. Þat mun vestr ok vestan - varð r roðin sára - orð
til Ísafjarðar oddregns koma þegna, at til geira glettu [bad word] færi - vægr es v†xtr í augum
Valbrands sonum - handan. Nú 's jódraugum ægis arnar flaug of bauga: Hygg, at heimboð þiggi
hangagoðs af vangi.