Haskaci 5/13

անցել եմ ուղի երկար ու բարակ․ ասեք ինձ տենամ, թե անցյալիս ներկան ուր տարաք․ վախենալով հանձնել եմ սիրտս, որտեղ ցամաք․ պետքա բռնես ձեռքը իմ որ իրար հետ մենք բարձրանանք․ դու նշեւմ ես տասնյոթտ, ես՝ համարյա տասնութ․ տես ինչքանա անցել, բայց դեռ քեզ եմ սպասում․ ես առնում եմ կարոտս, դու երևի դրսում, չես էլ փորձում զգաս թե ինչ ա տիրում մեր ներսում․ ինձ միշտ էլ դզելա իմ մուզիկեն․ արի կիսենք իրար հետ․ կեսը ինձ կեսը քեզ․ արի լսենք իրար հետ ու խորանանք մթում․ այն մթում որտեղ երբևիցե աչերտ էի գտնում․ ու հիփ հոփ իմ գլխում միակ բուժում ու ընկեր․ նա միշտ լսում է, երբ ես սկսում եմ երգել․ կիսում եմ վերքերս, հարբաց ֆոնի ներքո․ քայլում եմ նորից ես իմ ապրած տոնի հետքով․

պտտվում, պտտվում գնում ա ժամանակը․ քայլում եմ, քայլում եմ, չկա նմանակս․ երազումս տեսել եմ ՝ էրեխես քո նման է, հասկացի, սիրում եմ քեզ, ցավտ տանեմ

գիտես, բան չի փոխվել, էլի նույն տիկոն․ օր ու գիշեր ստուդիա ու կաչ ա անում օտ ի դո․ ուզում եմ քեզ ներել, ստիպված մնում եմ հեռու․ բայց չէ որ Աստված բոլորիս էլ տալիս է ներում․ մի քիչ լույս տուր, մի քիչ հույս, մի քիչ բույս տուր, մի քիչ սուս․ ամեն ինչից մի քիչ, ծառավ եմ, դե տուր, մի քիչ լույս տուր, մի քիչ հույս․ ու մի քիչ էլ սեր, որ հետտ կիսեմ․ մեջս սարսափ ու սաղ խառը չեմ կարում սթափվեմ․ չկա պատասխանը էս հարցերին բազում․․ ինչի՞ եմ միշտ սիրո հարցում այսքան վռազում․ մեջս դող ա պլյուս զզվանք ու սաղ հեչ ա ուղղակի պահ կար որ թվում էր թե սաղ հավերժ ա․ չկար վերջը իսկ հիմա չկանք մենք․ կամ ես կաս դու բայց չկանք մենք