Сен мұңыңды бер маған

Жұлдыздарды жолдарыңа жайдын көк,
Мұңы аз ба, кайғысы мол, айдын көп,
Сен өнердiң адамысың, ақынсын,
Содан болар қуаныштан қайғың көп.

Тұлпарлардай зулап өмiр ағады,
Түн мұңайып жұлдыз жанар жанады,
Бұл өмiрде ғашық іңкәр болдым мен,
Сол бiр ақын жүрегiне жаралы.

Қайырмасы:
Жүрегiңнiң мұң-жарасын бер маған,
Жанарыңның мұң-наласын бер маған,
Бал күндердi мен сыйлайын ансаған,
Бақытымды айырбастап кайғыңа,
Махаббатты әнге арнайын мен саған.

Күн шуағын төгiп шашқан ашық көк,
Мен өзiңдi ұнатамын асық боп,
Сенiң мұңды жырларына қосылып,
Домбыранды жырлатайын ғашық боп.

Жанарыңның тұнғиығы тереңде,
Домбыраңмен әсем сазды бер елге.
Айырбастап алсам сенiң мұңыңды,
Бақытты жан болмас деймiн менен де.

Қайырмасы:
Жүрегiңнiң мұң-жарасын бер маған,
Жанарыңның мұң-наласын бер маған,
Бал күндердi мен сыйлайын ансаған,
Бақытымды айырбастап кайғыңа,
Махаббатты әнге арнайын мен саған.