Туктап калдым тормыш юлларымда

Туктап калдым тормыш юлларымда,
Утыр әле әни яннарыма,
Кайгыларга ничэк түзәем,
Серләремне кемгә сөйләем.

Дөнъя булгач була төрле хәлләр,
Вакытлыча булсын авыр мәлләр,
Шулай үтә инде бу тормыш,
Нак бул балам яшәргә тырыш.

Киңәшеңне тотам әнием,
Сабыр итә, итә, яшәем мин,
Ник шулай да минем чәчләремә,
Еллар инде аппак карлар сибә.

Дөнъя булгач була төрле хәлләр,
Вакытлыча булсын авыр мәлләр,
Шулай үтә икән бу тормыш,
Нак бул балам яшәргә тырыш.

Кызым инде үсеп буйга җитте,
Тормыш үзәнненән атлап китте,
Улда миңа шулай килерме,
Киңәш бирче әнкәй диярме.

Дөнъя булгач була төрле хәлләр,
Вакытлыча булсын авыр мәлләр,
Шулай үтә инде бу тормыш,
Нак бул балам яшәргә тырыш.