[x2]

[x2]
To jest moje miasto, to jest mój dom
Tu gdzie oddycham i żyje z gal wciąż
Tu gdzie rodzina, poczucie bezpieczeństwa
Tutaj chcę zostać, do końca chcę mieszkać

Kiedy otwieram moje okno widzę to
Szare ulice, szary chodnik, szary blok
Patrzę na to i nie mogę się nadziwić
Że w tak sztucznym otoczeniu są ludzie prawdziwi
Zastanawiam się skąd tyle w nich kolorów
Tyle idei, tyle spojrzeń, tyle wzorów

I wtedy wiem, że mimo wszystko ludzie dobrzy są
Miasto jak miasto, dobrzy ludzie, chory rząd
Wsiadam na rower, zostawiam blokowiska
Czym prędzej na Pogorię gdzie bujak ma przystań
Tam z moją Martyś nirwanę uzyskam
Kocham to, kocham ją, to rozpala mnie jak iskra
Spacer przez plażę gdzie tłoczą się ludziska
Jednych znam osobiście innych tylko z pyska
Każdy ma kubek w nim chmielowa woda tryska
Dziś czyli jutro trzeba środki uzyskać

[x2]
To jest moje miasto, to jest mój dom
Tu gdzie oddycham i żyje z gal wciąż
Tu gdzie rodzina, poczucie bezpieczeństwa
Tutaj chcę zostać, do końca chcę mieszkać

Bo kiedy raz na ruski rok ja jadę autobusem
I widzę twarze zmaltretowanych tym fiskusem
To zastanawia mnie jak potrafią podchodzić z luzem
Bo każdy uśmiech ma na twarzy choć żyje z minusem
kiedy wieczorami chcę zaobserwować życie
Ja i moja baby i granatowy mściciel
Sunąc tak przez Kato no i Siemianowice
To widzę, że choć ciemno jest to barwne są ulice
Bo tutaj co druga nastoletnia panienka
Co dzień odwiedza spożywczak z własnym dzieckiem na rękach
jej brat cały wieczór siedzi przy tych dźwiękach
Pali to co sprzedał mu ziom z piątego piętra
Tak toczą się dni w familiach typu standard
W miejscach gdzie życie nie przyspiesza raczej zwalnia
Tak mijają dni w miastach jak te moje
I będę o tym mówił póki ogień we mnie płonie, e, ej

[x2]
To jest moje miasto, to jest mój dom
Tu gdzie oddycham i żyje z gal wciąż
Tu gdzie rodzina, poczucie bezpieczeństwa
Tutaj chcę zostać, do końca chcę mieszkać