Sólin hon sær

Nú vaknar býurin 
nú hvørvur skýmingin 
her kemur morgunin 
veðrið er gott 
beint nú í løtuni 
úti á gøtuni 
hvørvur tann friðurin 
sum var í nátt 

Sólin hon sær 
hon sær víða hvar 
vaknar nær og fjar 
tann vónin hon við sær bar 

Har fer hon gangandi 
altíð so fangandi 
heilsar hon smílandi 
øllum í dag 
onkur fer stunandi 
aftur so grunandi 
vónandi munar tað 
hann fekk í lag 

Sólin hon sær 
hon sær víða hvar 
vaknar nær og fjar 
tann vónin hon við sær bar 

Tá lotið aftur andar 
livnar aftur hugurin 
nú dagurin jú dandar 
hann gandar fyri mær 
hvíldin var góð í tí náttini sum fór 
verðin er vaknað og verðin hon er stór 
so [bad word] r 

Sólin hon sær 
hon sær víða hvar 
vaknar nær og fjar 
tann vónin hon við sær bar 

Sólin hon sær 
hon sær víða hvar 
vaknar nær og fjar 
tann vónin hon við sær bar 
aftur nú