Meðan vindurin strýkur

Situr hon aftur og telur teir tímar sum fóru í dag 
tíðliga á fótum og børnini trý men so seint seint avstað 
starir í stovuni roynir hon aftur at finna sín frið 
minnist nóg illa tann dagin sum fór nú men hon var so við

Eitt strýkur úti eitt svevur har 
tað minsta frá mammuni aftur nú 
fær kemur hon aftur vaknar hann nú
 lítla mín lítla mín nær svevur tú 

Trongligt er inni og maturin dýrkar so ongin tí trýr
klokkan hon gongur og hann sjálvur farin hjá aðrari býr 
okkurt var galið hann tók bara valið at fara avstað 
ringir so knappliga nú kann hann ei hava tey næsta leygardag 

Eitt strýkur úti eitt svevur har 
tað minsta frá mammuni aftur nú fær 
kemur hon aftur vaknar hann nú
 lítla mín lítla mín nær svevur tú 

Skal hon fara avstað 
skal hon fara avstað 
skal hon flyta langa leið 
tungt er at verða tungt er at fara 
langa leið langa leið nei nei nei nei 

So gongur hurðin og inn kemur hon sum í kvøld úti var
hey góða mamma sum tað var stuttligt tí øll vóru har 
áh sum tað lætnar at síggja ta fyrstu hon fekk her í verð 
sum hon er vøkur hon líkist væl báðum kom set teg nú her 

Meðan vindurin strýkur og eitt svevur enn 
tann størsta tað minsta frá mammuni fær 
kínir tí eymliga sigur so tú 
eg haldi lítla mín hon svevur nú 

Meðan vindurin strýkur og eitt svevur enn 
tann størsta tað minsta frá mammuni fær 
kínir tí eymliga sigur so tú 
eg haldi lítla mín hon svevur nú