Эниемэ

Эниемэ
 
Биргәнсең син миңа ал нурын таңнарның, 
Җыйгансың син миңа бар гөлен даланың, 
Биргәнсең канатлар талпыныр чагымда, 
Балалык рәхмәтем җырымда чагыла. 
 
Кадерләп үстергән мин синең җимешең, 
Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың. 
Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын, 
Күңелең назларын күзеңнән таныймын. 
 
Боларга бәрабәр ни генә бирәем, 
Бердәнбер бүләгем — тугры йөрәгем. 
Итә күр канәгать, риза бул шушыңа, 
Үзеңә аталган җырымны кушып ал. 
 
Кадерләп үстергән мин синең җимешең, 
Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың. 
Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын, 
Күңелең назларын күзеңнән таныймын. 
 
Бурычлы сиңа мин, әнкәем-алтыным, 
Сиңа дип эзләдем дөньяның асылын. 
Ай белән кояшны бирим дип уйладым, 
Үрелеп алырга җитмәде буйларым. 
 
Кадерләп үстергән мин синең җимешең, 
Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың. 
Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын, 
Күңелең назларын күзеңнән таныймын.