7. Kuplety Wiślane. Odsłona druga

Niech cały świat się dowie, 
Jak kocha się w Krakowie, 
Jak kocha się w Krakowie; 
Niech cały świat się dowie, 
Jak kocha się w Krakowie, 
Jak kocha się w Krakowie - 
- jak długo nasza Wisła 
I jak Zygmunta Dzwon, 
Jak długo na Wawelu, 
Jak trudno odejść stąd. 
Niech cały świat się dowie, 
Jak kocha się w Krakowie, 
Jak kocha się w Krakowie. 

Brat chciał Mariackie Wieże mierzyć, 
Bo czuł, że brat mu figla spłatał; 
By nie zbudował wyższej wieży, 
Starszy młodszego zarżnął brata. 

Na króla biskup klątwę rzucił - 
- król go pokroił - i do Wisły!
Ciało biskupa żywioł zwrócił, 
By miasta święty strzegł Stanisław. 

Niech cały świat się dowie...

Kazimierz Wielki, król nad króle!, 
Rozpuście się oddawał zgubnej - 
- cudną Esterę pieścił czule
Miast Adelajdy swojej ślubnej. 

Jadwiga chciała, by na piasku
Co rychlej wznieść kościelne stropy - 
- jest kościół i jest z Bożej łaski
W kamieniu ślad królewskiej stopy. 

Niech cały świat się dowie...

Z głupoty szydził bez pardonu
I z tych, co, jak zagrają, tańczą, 
Nadworny błazen Jagiellonów - 
- Staś Gąska, czyli mędrzec Stańczyk. 

Jaśko Toporczyk, kumpel Staszka, 
Uśmiercił Staszka w gniewnym szale - 
- miast kata wziął go w Tyńcu klasztor
I Jaśko wykuł studnię w skale. 

Niech cały świat się dowie...