Мама, тата, гэта я!

Мама, тата, гэта я!
Неба, сонца і зямля.
Мама, тата, я люблю
Неба, сонца і зямлю.

Калі мне будзе сорак дзевяць ці нават пяцьдзесят
Я буду жыць па-чалавечы, плённа працаваць.
Я запалю анду сьвячу і красамоўна памаўчу
І ўсё тады пачну з нуля, ля-ля-ля-ля-ля.

Калі мне будзе трыццаць восем, я скажу "O'к,
Цяпер я ўжо зусім дарослы, ня тое, што раней."
Усё шматзначна і ярчэй, няма зачыненых дзьвярэй,
Усё як трэба толькі мне, е-е-е-е-е.

Калі мне будзе дваццаць дзевяць, а можа дваццаць пяць
Я буду і кахаць, і верыць, марыць і жадаць.
Збудую свой уласны сьвет, які разбурыцца ўшчэнт
І будзе выпіта да дна, на-на-на-на-на.

Калі мне будзе васемнаццаць, мой улюбёны ўзрост,
Я буду сам сабе здавацца старэйшым, чым я ёсьць.
У вачах сонца і туман, прайсьці праз крыўду і падман
І падаць з вышыні уніз – вось такі капрыз.

Калі мяне яшчэ ня будзе, буду толькі я
І будзе травень, будзе студзень, неба і зямля,
Я не аб чым не папрашу, адкрыю сэрца і душу
І на прастору палячу і на ўвесь голас закрычу:

Мама, тата, гэта я!
Неба, сонца і зямля.
Мама, тата, я люблю
Неба, сонца і зямлю.

Мама, тата, гэта я!
Неба, сонца і зямля.
Мама, тата, я люблю
Неба, сонца і зямлю.

Мама, тата, гэта я!
Неба, сонца і зямля.
Мама, тата, я люблю
Неба, сонца і зямлю.

Мама, тата, гэта я!
Неба, сонца і зямля.
Мама, тата, я люблю
Неба, сонца і зямлю.

Мама, тата, гэта я!
Неба, сонца...