Zarmanum Em Es

ZARMANUM YeM YeS

Aghbyurits’ mak’ur jury khmelis` yes khagenam, 
Yev heto, mi pah karrch’ats nerkayin, yes kzarmanam, 
T’ye inch’pes yeghav, vor mer shurj hankarts ameny p’vokhvets’: 
Asum yen` amen yerazank’ u huys norits’ pkhtorvets’: 

Zarmanum yem yes mer arrjev p’akvogh hazar drrnerits’, 
Zarmanum yem yes mez bazhan anogh hazar sherterits’, 
Zarmanum yem yes yev norits’ u norits’ yes ch’yem haskanum: 
Yev glukhs kakh amboghj im kyank’um azgs yem p’ntrum: 

Yes ch’yem zarmanum norits’ art’nats’ats byur chivaghnerits’, 
Zarmanum yem yes norits’ hamberogh im zhoghovurdits’, 
Zarmanum yem yes yev ch’yem vakhenum otar t’shnamuts’, 
Khorany yerkris nersits’ er k’andvum yev arden vaghuts’: 

Zhantakhti orok’ k’yef e yndanum mi hamatarats, 
Lrbery verts’rin irents’ yeresits’ dimakn amot’khats, 
KspanvŠ

ԶԱՐՄԱՆՈՒՄ ԵՄ ԵՍ

Աղբյուրից մաքուր ջուրը խմելիս` ես կհագենամ, 
Եվ հետո, մի պահ կառչած ներկային, ես կզարմանամ, 
Թե ինչպես եղավ, որ մեր շուրջ հանկարծ ամենը փոխվեց: 
Ասում են` ամեն երազանք ու հույս նորից պխտորվեց: 

Զարմանում եմ ես մեր առջև փակվող հազար դռներից, 
Զարմանում եմ ես մեզ բաժան անող հազար շերտերից, 
Զարմանում եմ ես և նորից ու նորից ես չեմ հասկանում: 
Եվ գլուխս կախ ամբողջ իմ կյանքում ազգս եմ փնտրում: 

Ես չեմ զարմանում նորից արթնացած բյուր ճիվաղներից, 
Զարմանում եմ ես նորից համբերող իմ ժողովուրդից, 
Զարմանում եմ ես և չեմ վախենում օտար թշնամու
Խորանը երկրիս ներսից էր քանդվում և արդեն վաղուց:

Ժանտախտի օրոք քեֆ է ընդանում մի համատարած,
Լրբերը վերցրին իրենց երեսից դիմակն ամոթխած,
Կսպանվի սարում այրվող փամփուշտով չքնաղ պատանի,
Դատապարտելով աճյունը սառաց մի ճոխ թաղումի:

Զարմանում եմ ես, որ նորից-նորից, գլուխը կորցրած,
Ընթանում ենք մենք անցած ուղիով արդեն բթացած:
Զարմանում եմ ես, որ այս աշխարհում ոչինչ չի փոխվում:
Անիվը սելի նորից կոտրվեց իր սիրած փոսում:

Զարմանում եմ ես դատարկ ու պարապ ինչ-որ հույսերից,
Զարմանում եմ ես, որ չեմ զարմանում էլ ոչ մի բանից,
Խուլ ու հնազանդ չարին հանձնված այս մեծ աշխարհից
Եվ մարդկանց անդունդը տանող ճանապարհներից: