Керен

Сені тек мен білем,
Күлкіңнің артында жатқан кілең,
Күйзелістің бәрін білем,
Ойларыңның арасында,
Әбден адастыңба?
Бөлісуге тырыспа, БӘРІ КЕРЕҢ 

Сондықтан адаспай тап өзіңді,
Ашшы көзіңді, өмірде сүрінбей болшы төзімді,

Неменеге мәз болып жүр мына Мәке десең мен күлем,
Себебі мына мен, бұрынғыдан қарағанда көбіңді көп білем,
Сол үшін көп күлем тек қатпай ақ,
Мақсатқа жетем біреу тартпай ақ,
Бәрі бірден орнын тапты, келген кезде бақ таяп,
Енді төртяқтап келсеңдерде,
Кетер есік кең сендерге,

Босқа алаңдама сенде бар бәрі,
Жетеді алда басылмаған қадамдар әлі
Өмірде әркімге жеткіліктіден көп,
Ал жеттіңба? енді өт бұл қадамдардан,
Жаратушы сыйлық беред тек адамдардан!

Қанша көмегің тиседе жауап күтпе АДАМДАРДАН,
Бұл өмірде тап өзіңді толы бөтен АДАМДАРДАН,
Миыңдағы сұрақтарға жауап іздеп әрі бері, Түбінде білдің БӘРІ КЕРЕҢ!