Himinhvel

Mér líkar svo vel 
hvernig þú segir sögur 
þær flytja mig í annan heim 

Á fjarlægri slóð 
greini ekki lengur hljóðin 
né vindinn, reika þyngdarlaus 

Sólina hvergi sé 
öllum stundum gleymi mér 
himinhvelið yfirgef 

Óreiðan eykst 
stöðugt með niðurbroti 
það rennur allt sitt skeið 

Þá dreifist orkan í fögrum dansi 
handan tímans verður til 
geimryk sem umbreytist í ljós 

Sólina hvergi sé 
öllum stundum gleymi mér 
og hjartahólfin fyllast 
undur sem það er 
hið taumlausa afl 
sem sendir mig aftur heim