Туган ил ( сл. Н.Исанбета, муз. нар.)

Китми күңлемнән минем һич
Шул сөекле илкәем;
Анда сөйгән ярлы халкым,
Анда сөйгән әнкәем.

Анда таңнар җәйге диңгез
Балкуыннан нурлырак;
Анда җырлар сандугачның
Сайравыннан моңлырак.

Кайда барсаң да, имеш, ди,
Бер кояш бар җиргә баш;
Юк, туган җирдә бүтән ул,
Анда тик чын, үз кояш!

Анда күк тә бик якын шул,
Җирдә үк йолдызлары, —
Күзләрен күрсәң, танырсың,
Нәкъ үз авылың кызлары.

Анда һәр кич киң басудан
Тәмле хуш ис аңкуы;
Анда айның җанга иркә 
Һәм ягымлы балкуы.

Анда, сайрар кош шикелле, 
Көй суза гармуннары, 
Сызла иркен, тын һавада 
Анда ил зар-моңнары.

Анда җырлый җирдә һәр таш, 
Кул изи һәрбер агач.
Анда кайтсам, мин дә башка:
Анда мин дә сандугач!