Душевный журегимнин коз жасы

Ботақансыз басталды тағы да жаңа күн,
Артта қалды міне тағы бір ызғарлы түн.
Білмеймін мені ойлайсың әлде ұмыттың,
Ал мен қалдым күлін уыстап бақыттың.
Мүмкін мені ойлайсың ұйықтар алдында,
Бәлкім ұмыттың өзгенің құшағында.
Қасымда жоқсың, жүрегім ауырып,
Өзіңді аңсаймын түндерде түңіліп.
Сезімім қалды кеудемде жаңғырып,
Жүрегім сыздайды аяусыз жазғырып.
Түсіндім... қажеті жоқ қайғырып,
Үйрендім жараға жатқан ауыртып.

Қайырмасы:
Өлеңдерім – жүрегімнің көз жасы,
Жаным қайдасың? Мені құшақташы...
Бірақта өмірімнен мәңгі ғайып болып,
Ала кеттің өзіңмен жүрегімді жұлып.

Сондықтан аяулым, жүрегім сенімен,
Тапқан боларсың бақытыңды іздеген.
Орындамай сөздерімді сендірген,
Иттей болдым қожайынсыз сенделген.
Шашыңның иісі қалды жастығымда,
Ұйықтамастан иіскеймін оны массаттана.
Көзіме елестете жатқандай қасыңда,
Мәз боламын уақытша жұмағыма.
Қайда сол күндер? Қайда сол сәттер?
Қайда сол жүректер? Сүйіскен еріндер?
Қайда... ғажайым сезімді түндер?
Қалды тек қана үмітсіз көздер...