Сүйіктім

Ақшам түссе көңілді мұң билейді,
Осы бір күй торып жүр ылғи мені.
Көкірегімді ашытып кермек тамшы
Сырғи берді.

Ғұмыр сыйлап ол кетті бөтен гүлге,
Адыра боп армандар жетер бірге.
Жалғыздықты жар қылған сол күндердің
Өтеуі не?

Ойлаймын ба сол жылғы көктемді әлі,
Өзгерерін білдім бе, әттең мәні.
Жүрек, енді ұмытшы, ұмытайық
Өткен бәрі.

Кінәдан жеңілдеудің жолы ма бұл?
Күзі бар ішінде өлген оның да бір.
Белгілі енді қайта жолықпасым
Сорым ауыр...

Айжан Табаракқызы