Yöllä taas mä menin parvekkeelle nukkumaan, jotta lähempänä mua ois hän.

Yöllä taas mä menin parvekkeelle nukkumaan, jotta lähempänä mua ois hän.
Киләчәккэ язган хатлар мең кат укылган, Үткәннәргә кайтып килешем.

Pediltäni taivas näkyy, ryhdyin oottamaan, että näen tähden lentävän.
бер елдан соң ни буласын җилләр юраган, төзим язмыш белән килешү.

Sanovat, jos jossain huomaa tähden lennon, niin toivoa voit silloin mitä vaan.
көзге каршындагы сурәт никтер мин тугел, суламыйлар минем хыяллар.

Yöllä ylös taivalle mä pyynnön kuiskasin: kävisipä pian tuulemaan.
киләчәктән хатлар алгач, сыкрана куңел, тик күзләрдә әле өмет бар.

Tuuli tuule sinne missä muruseni on. Leiki hetki hänen hiuksillaan.
Дула дула җил әйдә туздыр чәчләр(ем)не, барып кайт сөйгәнем янына.

Kerro rakkauteni, kerro kuinka ikävöin. Kerro häntä ootan yhä vain.
сөйлә миңа, сөйлә яшермичә серләрен, мин аны көтәмен һаман да.

Tyyni oli eilen yö, mut kohta kuitenkin tuuli henkäisi, ja tuntee sain
үзен салган ярларга, зинһар, кагылма, һәркөн тоям алар ачысын.

joku liikkui lähelläni, koski poskeain,
Дәва юктыр бар галәмдә бу сагынудан.

tutun käden tunsin ihollain.
Төннэр күз яшьләрен качырсын.

Enkä enää epäillyt, vaan tiesin, että voin niin kuin pieni lapsi nukahtaa:
Җилгә сипкән идем язган хатларның көлен, ул хатларны җыеп килерсен

Ilma jota hengitämme samaa ilmaa on, ja jalkojemme alla sama maa.
Елмаерсың, каршы алгач, көткәнне белеп, үбеп күз яшемне сөртерсен.