Лявониха

А Лявонiху Лявон палюбiу,
Лявонiхе чаравiчкi купiу,
Лявонiха, душа ласковая,
Чаравiчкамi паляскiвала.

А Лявонiха не жонка была,
Нямытую мне кашульку дала,
Нямытую, некачаную,
У суседа пазычаную.

Як я малада у матулькi жыла,
Як вiшанька у садочку цвiла,
Цвiла, цвiла да поцвiтывала,
З малайцамi да пагулiвала.

Ой, згубiла мяне мамачка мая,
Што за цябе мяне замуж оддала,
Ой, чаму-ж цябе Пярун не зябiу,
Як ты мяне маладзеньку любiу.

А Лявонiха, Лявонiха мая!
Няхай цябе любiць чорт, ды нi я,
А дзе ж тыя кавалечкi жывуць,
Што новыя тапарочкi куюць?

Куюць, куюць ды падварываюць,
Нашых дзевачак падманываюць.
Куюць, куюць ды падварываюць,
Нашых дзевачак падманываюць.

Ай, Лявонiха, Лявонiха мая,
Несаленую капусту дала,
А Лявона дык i черт не бярэць:
Несаленую капусту жарэць.

А Лявонiха, Лявонiха мая,
Ты сягоння нiбы ружа, расцвiла, -
Расцвiла буйнымi кветкамi
З добрым мужам ды I з дзеткамi.