Munojot

Husning guli to bo’ldi jahon mulkida paydo ey sho’xi parizod,
Soldi oni ishqi boshima kulfati savdo, qilg’il manga imdod.

Bilmam na sifat odam eding noz fanida ey ko’zlari shahlo,
Qilding meni bir boqish ila husningga shaydo, jilva qilib ijod.

Layli bila Shirin chu emas yorima monand, ham zarra, ham obod,
Man birla qachon teng bo’lur ishq ichra jahonda Majnun ila Farhod.

Sayyidi g’ami etdi bu ko’ngil mulkini vayron yondirgali jonim,
Endi anga rahm ayla borib dilbari barno qilg’il ani obod.

Chokar g’ami hajringda qachon bo’lsa giriftor ishq ichra biloshak,
Dardig’a ani shahdu labing qildimu davo, ey qomati shamshod.