Pani Jeziora

Przez leśną głuszę chłopiec młody 
Idzie za głosem, co wzywa go 
Przed sobą ujrzał blask tafli wody 
w niej kobietę, co nęci go 

W srebrzystej toni, Pani Jeziora 
Wabi młodzieńców i wzywa ich 
Ten co przybędzie uciec nie zdoła 
Ciemne głębiny na wieki zamkną nad nim się 

Biedny oj biedy chłopiec młody 
Idzie za głosem w ciemną toń 
Gdzie wód tych pani, wielkiej urody 
Ręce unosi rzucając czar 

W srebrzystej toni, Pani Jeziora 
Wabi młodzieńców i wzywa ich 
Ten co przybędzie uciec nie zdoła 
Ciemne głębiny na wieki zamkną nad nim się 

Dalej wciąż dalej ku wód głębinie 
Prosto w ramiona kochanki swej 
Wtem w nurtach wody chłopak ginie 
Jakby wciągnięty w głąb siłą magii złej 

W srebrzystej toni, Pani Jeziora 
Wabi młodzieńców i wzywa ich 
Ten co przybędzie uciec nie zdoła 
Ciemne głębiny na wieki zamkną nad nim się 

Płacze znów płacze Pani Jeziora 
Za biednym chłopcem, straciła go 
Tak od stuleci daremnie czeka 
Na tego który od klątwy złej uwolni ją