Загінуўшы клюб

Блядыя домы, брудныя вуліцы, раёны...
Калужы, цэглы, камяні - яны не выпусцяць з палону.
Такі штодзённы краявід для іх добра вядомы
Без стомы ідуць у перад, чуюць праклёны.

У вачах гонар ламаючы страх.
Перамогі пах прадказвае ворагам крах.
У іх руках чорна-белы красуецца сцяг
Кроу бурліць ці у сябе на стадыёне, ці на выезьдзе у гасьцях.

Чуеш жах? Значыць, ты ў нашых руках.
Лагатып на грудзях вызначае іх шлях,
Зрывае дах адрэналіна. Убок не зробяць кроку,
Ідуць побач плячо ў плячо, Як воіны ва ў мроку

Бачу насупраць Блішчаць чужыя вочы.
І што з таго? Мы ведаем, што мы героі сённяшняй ночы,
Крыжуем рукі, ўвесь час наперад крочым.
Без перамогі дамоў вяртацца мы не хочам!

Прыпеў:
Чорны-белы - колеры сэрца!
Чорны-белы - колер іх мейсца!
Чорны-белы - колер іх клюбу,
Колер, якога я ніколі не забуду!

Калі маўчыць стадыён, гэта не значыць, што маўчыць сэрца -
Яно б'ецца і нібыта з усяго смяецца.
Фанаты не здымаюць ружы, колер не мяняюць.
Шмат гадоў ужо пад сцягам, гэтага ім не паправіць.
Нікому не адняць гісторыю іх перамогі,
Бо гэтай камандзе аддалі свае пачуцці многія.
Адное - бізнес і палітыка, другое - гонар іх.
Яны не згодныя з тым, што калісьці клюб нібыта знік.
Знак для іх - гэтая ружа ці калёры клюбу.
Усялякія паперкі яны пасылаюць ў дупу,
Вераць ў тое, што ўсё будзе добра -
Гэта іх надзея, гэта тое, што часам рухае ўсіх гэтых людзей наперад.
Можна ўсё адняць, акрамя гэтай веры
В ультрасаускам сэрцы
Клюб жыве, але не на паперы - гэта не памрэ ніколі,
Гэта іх воля,
Бо для іх той клюб у найвыдатнейшым футболе!