Вечнае полымя

мой пераклад на беларускую балады Люціка са стужкі "Ведзьмін"
аўтар - Zbigniew Zamachowski, назва - Zapachnialo powiewem jesieni

Падыхнула павевам асеннім, 
Загубіўся слоў сэнс між завеяў. 
Так быць мусіць, i тут ўжо нічога не зменяць 
Брыльянты на кончыках вейк. 

Край, дзе дом твой - пад снежнаю коўдрай, 
Пад iльдом усе азёра, балоты 
Так быць мусіць, змяніць ужо нельга нічога, 
Затаёна ў тваіх вочах маркота. 

Зноў вясна дождж пралье на дарогі, 
Цёплым сонцам сэрца абагрэе. 
Так быць мусіць, пакуль у нас полымя тлее, 
Вечны светач, што завецца “надзея”.