Apošni Paet

Jon
     naradziŭsia
                       na bieły śviet
Pad kanec stahodździa (i tysiačahodździa),
I jahony chrosny vykinuŭ partbilet
U navakolnaje asiarodździe.

Na chreśbiny paścialili bieły abrus,
pasiaredzinie - čyrvonaja stužka.
I jon zakryčaŭ: "Žyvie Biełaruś́!" - 
Kali jaho maci, nakarmiŭšy, zahuškała.

Byŭ jahonaj čytankaj Masej Siadnioŭ
(Plus esemeski i abrevijatury)
I nia ŭ škołu pajšoŭ jon u siem hadoŭ,
na svoj pieršy mitynh 
                             suprać dyktatury.

Ni škoła, ni vulica jaho nie razbeścili,
Jon u sercy śpiliŭ da Zianona pavahu,
I ŭ siamnaccać hadoŭ
Jon siem sutak adbyŭ na Akreścina,
ŭ vasiamnaccać
                            byŭ vypraŭleny
                                                 na hrant u Prahu.

Nie paśpieŭ jon stać ni pjantosam, ni vałacuham,
Ni siaksotam, jak baćka, ni bamžom, jak starejšy brat,
I kali prahrymieŭ jahony ciahnik nad Buham,
Jon navat
                 nie azirnuŭsia nazad.

Jamu płakali ŭśled bieraścejskija vierby,
Biełaja vieža niema hladzieła ŭśled,
jon śmiajaŭsia ŭ budučyniu,
                                              dzie nichto nia viedaŭ,
Što jon apošni
                      biełaruski paet.