Þat man hon fólkvíg

Þat man hon fólkvíg 
fyrst í heimi, 
er Gullveig 
geirum studdu 
ok í höll Hárs 
hana brendu; 
þrysvar brendu 
þrysvar borna, 
opt, ósjaldan, 
þó hon enn lifir. 
22. 
Heiði hana hétu, 
hvars til húsa kom, 
völu velspá, 
vitti hon ganda, 
seið hon hvars hon kunni, 
seið hon hugleikin, 
æ var hon angan 
illrar brúðar. 
23. 
Þá gengu regin öll 
á rökstóla, 
ginnheilug goð, 
ok um þat gættusk: 
hvárt skyldu æsir 
afráð gjalda 
eða skyldu goðin öll 
gildi eiga. 
24. 
Fleygði Óðinn 
ok í fólk um skaut, 
þat var enn fólkvíg 
fyrst í heimi; 
brotinn var borðveggr 
borgar ása, 
knáttu vanir vígská 
völlu sporna. 
25. 
Þá gengu regin öll 
á rökstóla, 
ginnheilug goð, 
ok um þat gættusk: 
hverr hefði lopt allt 
lævi blandit 
eða ætt jötuns 
Óðs mey gefna. 
26. 
Þórr einn þar vá 
þrunginn móði, 
hann sjaldan sitr 
er hann slíkt um fregn; 
á gengust eiðar, 
orð ok sœri, 
mál öll meginlig 
er á meðal fóru. 
27. 
Veit hon Heimdallar 
hljóð um fólgit 
undir heiðvönum 
helgum baðmi; 
á sér hon ausask 
aurgum forsi 
af veði Valföðrs. 
Vituð ér enn eða hvat?´ 
28. 
Ein sat hon úti, 
þá er inn aldni kom 
yggjungr ása 
ok í augu leit. 
Hvers fregnið mik? 
hví freistið mín? 
alt veit ek, Óðinn! 
hvar þú auga falt: 
í inum mœra 
Mímis brunni; 
drekkr mjöð Mímir 
morgin hverjan 
af veði Valföðrs. 
Vituð ér enn eða hvat? 
29. 
Valði henni Herföðr 
hringa ok men, 
féspjöll spaklig 
ok spáganda; 
sá hon vítt ok um vítt 
of veröld hverja. 
30. 
Sá hon valkyrjur 
vítt um komnar 
görvar at ríða 
til Goðþjóðar: 
Skuld hélt skildi, 
en Skögul önnur, 
Gunnr, Hildr, Göndul 
ok Geirskögul; 
nú eru talðar 
nönnur Herjans, 
görvar at ríða 
grund valkyrjur. 
31. 
Ek sá Baldri, 
blóðgum tívur, 
Óðins barni 
örlög fólgin: 
stóð um vaxinn 
völlum hæri 
mjór ok mjök [bad word] 
mistilteinn. 
32. 
Varð af þeim meiði, 
er mér sýndisk, 
harmflaug hættlig, 
Höðr nam skjóta. 
Baldrs bróðir 
var of borinn snemma, 
sá nam Óðins sonr 
einnættr vega. 
33. 
Þó hann æva hendr 
né höfuð kembði, 
áðr á bál um bar 
Baldrs [bad word]  
En Frigg um grét 
í Fensölum 
vá Valhallar. 
Vituð ér enn eða hvat? 
34. 
. . . . 
. . . . . . 
. . . . . . 
. . . . . . 
Þá kná Vala 
vígbönd snúa, 
heldr váru harðgör 
höpt ór þörmum. 
35. 
Hapt sá hon liggja 
undir hvera lundi 
lægjarnlíki 
Loka áþekkjan; 
þar sitr Sigyn 
þeygi um sínum 
ver vel glýjuð. 
Vituð ér enn eða hvat?