Menq

2
Մենք խո´ւլ ենք կիսով.
Ամեն մի նոր ձայն թեև շուտ լսում,
Բայց անկարո՜ղ ենք ետևից գնալ.
Մեր ականջներում
Հայոց պատմության քաո՜սն է խշշում՝
Փնտրելով խոսքեր դառնալու հնար:
Մենք կա´ղ ենք կիսով,
Քանզի ո՜ւր էլ մեր մի ոտքը դնենք՝
Սուրիո ավազին,
Փարիզի մայթին,
Նեղոսի ափին...
Մեր մյուս ոտքը
Խրված է Մասիս լեռան ձյունի մեջ,
Եվ մենք չե՜նք քայլում,
Մենք տեղ չե՜նք հասնում՝
Գծում ենք միայն
Մեր պանդխտության շրջագիծն անել՝
Մասիսի շո՜ւրջ ենք պտըտվում անվերջ...
Մենք կույր ենք կիսով.
Միշտ թաց է եղել մեր աչքն արցունքից,
Եվ աղո՜տ ենք մենք տեսնում,
Անկատա´ր.
Մի ձեռքո՜վ ենք մենք կառուցել միայն,
Ստիպել են զենք բռնել մյուսով՝
Պատերա՜զմ էր մեր հողում անդադար:
Մենք հա´մր ենք կիսով.
Քանի՜ անգամ են կտրել մեր լեզուն,