Монолог собаки

Я зь вядомай пароды сабак, у двары гаспадарскім -- зух,
Я жыцьцё адчуваю на смак, я жыцьцё адчуваю на нюх.

Я, варушачы свой ланцуг, выглядаю, каго нясе,
Той, хто есьці дае, -- мой друг, А астатнія -- ворагі ўсе.
Прыпеў: Я сьвядомай пароды (3 р.), я з пароды сабак,
Я жыцьцё адчуваю (3 р.), адчуваю на смак.
У двары гаспадарскім (3 р.) гаспадарскі зух,
Я жыцьцё адчуваю (3 р.), адчуваю на нюх.

Трэніруючы галасок, выю, гаўкаю і віжжу,
Калі смачны пакажуць кусок -- я на задніх лапках скачу.
А калі налятаю я і зубамі хапаю ахвяр, Хіба ў гэтым віна мая?
Нацкаваў мяне гаспадар.

Лямку долю сваёй цягну, мне нялёгка -- нашто хлусіць?
Цэлы век задачу адну вырашаю: лізнуць ці ўкусіць?
Знаю многіх, хто на зямлі зразумее маё выцьцё.
Я пытаю: а вы б змаглі на карачках усё жыцьцё?