Дзеці паўночнага ветру

Наш дом
Пад нагамі
Мы ўсе пад шэрым каменным світаннем
Ішлі
Берагамі
Свае жыцце замянялі чаканнем
Скрозь змрок
Нам не прабіцца
Мы закаваныя самотнай вартай лесу
Ды зноўку
Прыпыніцца
Быць каля самай аблогі цяжкіх нябесаў

Неба плача дажджамі
Калі адчулі мы подыхі нетраў
Стаялі мы пад чужымі сцягамі
Жывыя дзеці паўночнага ветру

Паўстаць
Ды прачнуцца
Толькі спрадвечны спакой непарушны
Назад
Нам не вярнуцца
У сляпых герояў паранены душы
Зямлю
Нам з веяў скінуць
Палаюць полымем святла ў цемры вочы
Каб зноўку
Усім загінуць
Але адолець пачвараў апошняй ночы

У шэрым тумане
Свабодным ды п’яным
Дарогай падманнай
Нам крочыць да зор
Дажджамі заліцца
Да зор прыхіліцца
За неба схапіцца
Блакітны прастор...