Estu ĉiam

En mia kelo loĝas viroj sen vizaĝ'
Mi ilin vidas nur en la mallumo
Sur la ŝtuparo pasas homoj sen kuraĝ'
Sen kuraĝ', sen kuraĝ' 

En koridoro jen spureto: vinbotel'
Ili ne ordigis bone sian ĉambron
Mi povus tute bone esti unu el
Unu el, unu el 

   Estu ĉiam ĉe mi
   Kara restu ĉiam apud mi
   Estu ĉiam kun mi
   Kara restu ĉiam apud mi
   Ĝis la fin', ĝis la fin' 

Tra la fenestro mi rigardas al la trajn'
Vi povas esti en ĝi, sed mi dubas
Mi plu atendas, vi alvenos iam ajn
Iam ajn, iam ajn 

Espero estas la vualo de la ver'
Nuboj sen koloro kaŝas Sunon
Ĉu estas krim' deziri iom da tener'?
Da tener', da tener' 

   Estu ĉiam ĉe mi
   Kara restu ĉiam apud mi
   Estu ĉiam kun mi
   Kara restu ĉiam apud mi
   Ĝis la fin', ĝis la fin'