Кунелем синдэ генэ

Икәү бергә йөргән идек
Ямьле су буйларында.
Таллар аста, таллар өстә
Син генә уйларымда.
Йөргән идек озак кына,
Айлы кичкә сокланып.
Ай янындагы йолдыздан
Матур сүзләр сайрады.

Кушымта:
Үзәгемне өзәсең син
Күңелем синдә генә,
Синең дә бит күңелләрең
Булсын гел миндә генә.

Белсәң иде син күңелнең
Эзләп сине көтүен,
Ялгыш чакта сине сагынып
Яратам дип әйтүен.
Күзләремә карадың да,
Әттең үзең сөям дип.
Син-минеке, мин-синеке
Мәңгелеккә бергә дип.

Кушымта: