Film o końcu świata

Jestem tylko pyłem

W milionowym mieście

Mam powszednią pospolitą twarz

Jestem tłem i przeraża mnie powietrze

Moja podświadomość

Stateczna i bierna, stateczna i bierna

Za mną, przede mną rumuńskie klimaty

Wygląda to jak film o końcu świata

Oddech łapie mnie za rękaw

Tak jak śmierć pożąda kata



I czuję jak niewidzialna pętla

Zaciska moją szyję

Ledwie trzymam się powierzchni

Ja jestem tylko pyłem

Czasem uśmiecham się przez sen

A gdy sen przychodzi zaraz

Śni mi się monstrualna pizda

Żarłoczna jak kosiara



W oddali majaczą fabryczne kominy

Snują wizje narkotyczne

Milcząc przybierają kształty falliczne

Krok po kroku tracę własne punkty odniesienia

W hotelowym holu

Prostytutki które znam z widzenia

Coraz bardziej pewne, bezwzględne lecz chętne



I czuję jak niewidzialna pętla...



Mija ciężki dzień

Przekraczam próg mieszkania

Z fabryk nieprzytomna wychodzi trzecia zmiana

Zapalam nocną lampkę

Ty uśmiechasz się przez sen

Ja opowiadam tobie szeptem

O tym co dzisiaj zdarzyło się na mieście

O tym co dzisiaj zdarzyło się na mieście