Zamiast wstępu

Nie mam misji jak publiczna TV 
  i dokonuje wyborow, ktorym niejeden sie dziwi. 
  A czasem ja lapie mysl, jak moglem, 
  ale coz, takie zycie - moj wybor, moj problem. 
  Nie jak Puff i Biggie, 
  bo to nie swiat, w ktorym nosisz hajs walizkami, razem z lala w mini. 
  Opowiadam ci historie spisane na serwetce w pociagu 
  lub przy biurku nad ranem. 
  Jeden pokoj pelen ksiazek.  Nic wiecej. 
  Namiastka domu w wynajetej kawalerce. 
  MTV bankowo takich Cribsow nie szuka, 
  ale sa ludzie, ktorzy slow stamtad chca sluchac. 
  Funky Fresh, jak dzieciaki na filmie. 
  Kolejny rok na scenie.  Daniel Drumz jest przy mnie. 
  Czas za szybko mija. 
  Nim minie tak na dobre, to na plycie moge sam go zatrzymac. 
  I choc na chwile byc tam, gdzie chce byc. 
  Jedyna misja, by jak najwiecej przezyc. 
  Lajdacki los ludzi, ktorzy mieli tupet 
  brac sie z zyciem za rogi, walczyc az padna trupem. 
  I gdzies mam koalicje dobrych zdan, 
  dobrej prasy - czerwony dywan pelen jest plam. 
  W mediach z lat 90 powtorka. 
  Rap?  Rap ma sie dobrze na podworkach! 

  "Swiat to szansa na sukces", mowisz. 
  Szukam takich szans, przy ktorych sie nie pobrudzisz. 
  Czas plany studzi.  Wyobraznia ogranicza. 
  Wychodzisz do ludzi, sumienie wszystko rozlicza. 
  Co slychac?  Los zlepiony w jedno, 
  tak do konca swiata lub poki sprawia przyjemnosc. 
  Posrod konkretow, ktore byly marzeniami, 
  zycie wciaz w podrozy, gdzies miedzy slowami. 

  Nie chce ci sprzedawac prawd o zyciu, 
  bo ich nie znam.  Znam miasto w godzinach szczytu. 
  Znam troche rapu, lubie gruby bas do bitu, 
  robie to co lubie.  Nie chce zadnych zaszczytow. 
  Kiedys tez bylem idealista jak ty, 
  ale przegralem ze soba i zniszczyly mnie fakty. 
  Pamietaj tylko, ze kazdy z nas kowalem sam dla siebie, 
  a czasem jest za pozno na zmiane. 
  To Leszek K.  i jego zestaw doskonalych niedoskonalosci: 
  mix starca i dziecka.  Wieczna presja - 
  ktos mowi "Bawic sie przestan!", 
  a to moje zycie, wiec po co sie wpieprzasz? 
  No coz, niektorzy maja plytka wyobraznie. 
  Nie rozumieja, nie traktuja nas powaznie. 
  Albo odwrotnie - mowia "on to pokolenie". 
  Nie wiem jak ty, ale ja mowie za siebie. 
  Nie pytaj o nia.  Ten nonsens cie otacza. 
  Gdy nie jest ci wszystko jedno, granic nie przekraczasz. 
  Po ulicach przekletych miasta gwiazd ciemna noca 
  na gumowych podeszwach smigasz. 
  Mijasz twarze, niektore ida z toba. 
  Ty i ty, bo tylko na plycie jestem solo. 
  Gdyby nie ty, nie byloby tu nas obu. 
  Dwa adaptery, ja gadam do mikrofonu. 

  "Swiat to szansa na sukces", mowisz. 
  Szukam takich szans, przy ktorych sie nie pobrudzisz. 
  Czas plany studzi.  Wyobraznia ogranicza. 
  Wychodzisz do ludzi, sumienie wszystko rozlicza. 
  Co slychac?  Los zlepiony w jedno, 
  tak do konca swiata lub poki sprawia przyjemnosc. 
  Posrod konkretow, ktore byly marzeniami, 
  zycie wciaz w podrozy, gdzies miedzy slowami.